OMDLENIE#
Omdlenie to trwający nie dłużej niż 3 minuty stan braku przytomności, czyli reakcji na bodźce i możliwości nawiązania kontaktu. Jego główną przyczyną fizjologiczną jest niedotlenienie mózgu. Jeżeli nie wiemy, jak długo poszkodowany jest w takim stanie, zakładamy, że jest to utrata przytomności trwająca dłużej niż 3 minuty.
Najczęstsze sytuacje, w których dochodzi do omdlenia:
- przebywanie w dusznym pomieszczeniu,
- silny lub długotrwały ból,
- silny głód, odwodnienie,
- nadmierny wysiłek fizyczny,
- długie przebywanie w pozycji stojącej,
- nagła zmiana pozycji,
- zbyt ciasna odzież, zwłaszcza pasek i kołnierzyk,
- silne emocje – strach, stres, zdenerwowanie.
Najczęstsze objawy zewnętrzne występujące zaraz przed omdleniem:
- bladość na twarzy,
- wyraźne osłabienie, zwiotczenie mięśni,
- zaburzenia równowagi,
- zaburzenia wzroku, mroczki przed oczami, widzenie przez mgłę,
- nudności.
Pierwsza pomoc w przypadku omdlenia:
- sprawdzenie jamy ustnej, w poszukiwaniu czegoś co utrudnia oddychanie, udrożnienie dróg oddechowych i sprawdzenie oddechu,
- rozluźnienie paska i kołnierzyka, zdjęcie ciasnej biżuterii,
- zapewnienie świeżego powietrza – otwarcie okna lub ewakuowanie poszkodowanego,
- wykonanie pozycji czterokończynowej, czyli uniesienie wszystkich kończyn (o ile któraś z nich nie jest złamana, zwichnięta lub skręcona)
Jeżeli nasze działania przyniosą efekt i poszkodowany się obudzi, możemy pomalu opuścić jego ręce, po poczekaniu dłuższej chwilki – nogi, a dopiero gdy upewnimy się, że poszkodowany czuje się już dobrze, możemy mu pozwolić usiąść, a następnie wstać.
Jeżeli nasze działania nie przynoszą skutku w ciągu 3 minut, powoli opuszczamy kończyny poszkodowanego i postępujemy właściwie dla utraty przytomności.
UTRATA PRZYTOMNOŚCI#
Utrata przytomności, czyli trwający dłużej niż 3 minuty brak reakcji na bodźcie, jest stanem zagrożenia życia, ponieważ następuje w niej:
- zwiotczenie mięśni, w tym języka, który może zapaść się do wnętrza jamy ustnej i zatkać drogi oddechowe powodując uduszenie;
- opóźnienie lub całkowity brak odruchów takich jak przelykanie śliny czy odksztuszanie, co również może doprowadzić do zatkania dróg oddechowych;
- powolne “wyłączanie się” kolejnych funkcji życiowych;
Przyczyna długotrwałej utraty przytomności bardzo często jest bezpośrednim zagrożeniem życia.
Pierwsza pomoc w przypadku długotrwałej utraty przytomności:
- udrożnienie dróg oddechowych
- rozluźnienie paska i kołnierzyka, zdjęcie ciasnej biżuterii,
- zapewnienie świeżego powietrza – otwarcie okna lub ewakuowanie poszkodowanego,
- wezwanie pomocy medycznej,
- badanie w celu znalezienia możliwych przyczyn utraty przytomności oraz eliminacja znalezionych przyczyn,
- ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej lub pozostawienie w pozycji zastanej, jeśli jest wygodna, bezpieczna i zapewnia drożność dróg oddechowych.
- Kontrolowanie stanu poszkodowanego przynajmniej co minutę (preferowane częstsze).